Als muziekstudent had Wim Koopman de dochter van zijn slagwerkleraar leren kennen, Jopie, die uitstekend piano speelde. Wim en Jopie trouwden en kregen drie kinderen: Pim en de tweeling Georgette en Riny.

Later zou Pim als student zijn vader ook nog in een andere hoedanigheid tegenkomen: die van slagwerkleraar op het conservatorium. Van Pims vier grootouders waren er drie musicus.

Pim groeide op in een buurt waar veel omroepmensen woonden, niet ver van het NOB-gebouw (Nederlands Omroepproduktie Bedrijf). Hij ging naar het gymnasium, voerde niets uit, verhuisde naar de havo en voerde niets uit.

Een aanbod van zijn ouders zette hem uiteindelijk in beweging: als hij deze klas zou halen, zou hij naar het conservatorium mogen. Pim, die geen zin had in school en huiswerk, maar wel in muziek, sloot dat jaar plotseling succesvol af. En ging naar het conservatorium. Daar deed hij twee hoofdvakken: piano en slagwerk.

Toen hij net twintig was, sloeg het noodlot toe: zijn moeder Jopie overleed, totaal onverwachts, op haar 44ste. Een longembolie.

Op het conservatorium, waar ook Ton Scherpenzeel en Max Werner studeerden, bleek bij de leiding weinig enthousiasme te bestaan voor de nevenactiviteiten van het muzikantengroepje dat Kayak zou gaan vormen. Pim verliet de opleiding een half jaar voor het eindexamen.

In de tweede helft van de jaren zeventig keerde Pim de groep de rug toe omdat hij de streken van manager Frits Hirschland niet langer kon verdragen.

Kayakproducer Gerrit Jan Leenders maakte Pims vertrek bij Kayak makkelijker door hem als producer bij EMI binnen te halen. Succes volgde met artiesten als Maywood en Diesel. Rond die tijd werd Pim vader van een zoon: Jasper.

Mede als gevolg van privéperikelen, die hem dorstig maakten, vertoonde het leven van Pim een verbluffende gelijkenis met een achtbaan. Hij woonde nu eens hier, dan weer daar, op een gegeven moment zelfs in Noord-Ierland. Het produceren en musiceren vulde hij later aan met een nieuwe activiteit: hij werd stemacteur.

In de nieuwe eeuw trad op privégebied een periode van relatieve rust in, nadat Pim, inmiddels geheelonthouder, zijn jeugdvriendin Marrigje van Teeseling opnieuw in zijn leven had verwelkomd. Pim bloeide op en bleef musiceren met het heropgerichte Kayak, artiesten produceren en teksten inspreken als stemacteur, totdat op 23 november 2009 zijn hart het begaf.

(Tekst: Rob Vunderink)